Pompa z Apomorfiną

Co to jest?

Pompa z apomorfiną to jedna z metod leczenia zaawansowanej choroby Parkinsona. Apomorfina jest agonistą receptorów dopaminergicznych. Skuteczność jej działania porównywalna jest do lewodopy.

U pacjentów z chorobą Parkinsona stosuje się ją w 3 wskazaniach:

• jako test diagnostyczny- ocena odpowiedzi na leczenie dopaminergiczne,
• leczenie doraźne (tzw. „terapia ratująca”) - przeznaczona dla pacjentów z ciężkimi nieprzewidywalnymi stanami wyłączenia (nasilenia objawów parkinsonowskich); dostępna w postaci penów do jednorazowego wstrzyknięcia lub w postaci doustnych plastrów ulegających rozpuszczeniu w jamie ustnej,
• jako terapia ciągła- dla pacjentów w zaawansowanym stadium choroby Parkinsona, dostępna w postaci pompy, do wstrzykiwań podskórnych w okolicę skóry brzucha.

U pacjentów, leczonych ciągłym, podskórnym wlewem czas całkowitego stanu wyłączenia zmniejsza się średnio o ok. 64% w ciągu okresu czuwania a niesprawność związana z występowaniem uporczywych dyskinez ulega zmniejszeniu średnio o ok. 65%.

Apomorfina w postaci wlewów ciągłych może być stosowana jako monoterapia lub terapia dodana do lewodopy.

Apomorfinę podaje się podskórnie w okolicę dolnej części brzucha lub zewnętrzną część uda za pomocą pompy strzykawkowej. Dawkę leku dobiera się indywidualnie, dostosowując ją do stanu klinicznego oraz aktywności życiowej pacjenta.

Lek podaje się w okresie czuwania z przerwą nocną.

Długoletnie obserwacje nie wykazują efektu zmniejszania się odpowiedzi na lek.

Pacjent leczony podskórnymi wlewami apomorfiny musi mieć stałą pomoc w przygotowywaniu infuzji i podłączeniu pompy. W celu zmniejszenia odsetka działań niepożądanych zwraca się uwagę na przeszkolenie pacjenta i jego opiekuna dotyczące prawidłowej higieny okolicy wkłucia igły.

Po rozpoczęciu terapii infuzyjnej pacjent musi regularnie zgłaszać się na wizyty kontrolne. Najlepiej do prowadzącego neurologa, specjalisty w leczeniu chorób ruchu z doświadczeniem w leczeniu metodami infuzyjnymi. Pacjent wymaga właściwej modyfikacji leczenia farmakologicznego.

Kto może być leczony pompą z apomorfiną?

Do leczenia może być kwalifikowany każdy chory w zaawansowanym stadium choroby Parkinsona, u którego udokumentowano wciąż zachowaną odpowiedź lewodopę. Ocenę, tego „parametru” najbezpieczniej przeprowadzić w szpitalu, na oddziale neurologicznym.

Ponadto pacjent, u którego stwierdza się wyczerpanie możliwości optymalnej terapii farmakologicznej prowadzonej lekami doustnymi (≥ 4 godz. dziennie łącznego czasu stanów wyłączenia i/ lub ≥ 4 godz. dziennie łącznego czasu stanu on z uciążliwymi dyskinezami. Pacjent leczony podskórnymi wlewami apomorfiny musi mieć stałą pomoc w przygotowywaniu infuzji i podłączeniu pompy.

Kto nie może być leczony pompą z apomorfiną?

Nie zaleca się leczenia wlewem apomorfiny pacjentów, u których stwierdza się niedociśnienie ortostatyczne (apomorfina nasila objawy), ciężką chorobę ogólną (niewydolność wątroby, nerek, serca), czy też psychozę.

Dyskwalifikowani są również pacjenci z nasilonymi zmianami skórnymi w okolicy brzucha (potencjalne miejsce wlewów podskórnych leku).

Jakie są działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas terapii?

W trakcie terapii pacjenci mają regularnie monitorowaną morfologię krwi oraz są kontrolowani pod kątem wystąpienia objawów neuropsychiatrycznych (w tym zaburzeń zachowania).