Lewodopa jest najskuteczniejsza w leczeniu choroby Parkinsona w każdym stadium zaawansowania. Z postępem choroby czas działania a także jej skuteczność zmniejszają się. Pomimo różnych strategii leczenia niemożliwe staje się utrzymanie stałego poziomu leku we krwi, co przekłada się na duże trudności w kontroli objawów choroby. Dzięki leczeniu z użyciem pompy Duodopa można uzyskać stałe stężenie lewodopy we krwi. Duodopa zapewnia ciągłą stymulację dopaminergiczną, podobną do stanu fizjologicznego sprzed początku choroby, co w konsekwencji umożliwia optymalizację leczenia.
Pompa Duodopa to system, który pozwala na podaż lewodopy we wlewie ciągłym przez PEG (przezskórna gastrostomia endoskopowa)- elastyczną rurkę, umieszczony w żołądku przez ściany jamy brzusznej. PEG podłączony jest do pompy z lewodopą. Pompa, zaprogramowana przez lekarza podaje lek ze stałą prędkością. Dawka leku dobierana jest indywidualnie dla każdego pacjenta. Lek podawany jest średnio przez 16 godzin w ciągu doby. W wyjątkowych przypadkach możliwe jest wydłużenie tego czasu do 24 godzin.
Leczenie Duodopą jest bardzo efektywne. Pozwala na zmniejszenie fluktuacji ruchowych w zakresie 49-64%, ponadto skraca czas trwania uciążliwych dyskinez o 47-59%. Ponadto obserwowano istotną poprawę w zakresie objawów pozaruchowych choroby, w tym zaburzeń snu, nastroju oraz zaburzeń ze strony układu pokarmowego.
Badania pokazują, że skuteczność leczenia LCIG utrzymuje się.
Po rozpoczęciu terapii infuzyjnej pacjent musi regularnie zgłaszać się na wizyty kontrolne. Najlepiej do prowadzącego neurologa, specjalisty w leczeniu chorób ruchu z doświadczeniem w leczeniu metodami infuzyjnymi. Pacjent wymaga właściwej modyfikacji leczenia farmakologicznego.
Pacjenci w zaawansowanym stadium choroby Parkinsona.
Leczenie można rozważyć u pacjentów, u których występują przeciwskazania do zabiegu operacyjnego DBS. W szczególności są to: demencja oraz zaburzenia psychiatryczne (halucynacje, depresja). Zaletą Duodopy jest także możliwość jej stosowania bez względu na wiek pacjenta.
Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na możliwość leczenia terapią jest obecność opiekuna. Ważne jest, aby był on przeszkolony w obsłudze pompy a także czynnościach związanych z toaletą PEGa.
Duodopa nie jest zalecana u pacjentów z zaawansowanym procesem otępiennym, aktywną psychozą a także u tych, u których występują przeciwskazania do leczenia samą lewodopą (nietolerancja lewodopy/karbidopy, jaskra z wąskim katem przesączania, ciężka niewydolność serca, ciężka arytmia, ostry udar mózgu, stany z przeciwskazanymi środkami adrenergicznymi, jednoczesne zażywanie inhibitorów monoaminoksydazy).
Mimo ogromnej skuteczności terapii ok. połowa pacjentów doświadcza co najmniej 1 działania niepożądanego w trakcie leczenia Duodopą. Największa liczba powikłań związana jest z procedurą zakładania PEG a także awarią sprzętu (cewnik, pompa). Należy podkreślić, że w większości przypadków mają one charakter przejściowy i występują w pierwszych 2 tygodniach od początku terapii.
Najczęściej spotykane działania niepożądane wywołane z kolei przez samą lewodopę to nudności, uciążliwe dyskinezy, halucynacje, objawy związane z niedociśnieniem ortostatycznym, niepokój, bóle głowy, biegunki.
Od niedawna zwraca się uwagę na spadek masy ciała i występowanie objawów polineuropatii (uszkodzenia nerwów obwodowych) u pacjentów leczonych LCIG. Dokładny mechanizm inducji obu zjawisk nie jest poznany. Niemniej zaleca się monitorowanie pacjentów pod tym kątem.