Badanie EMG
Badanie EMG (elektromiografii), przewodnictwa nerwowego i USG nerwów i mięśni
Co to jest?
Badania te powinny zostać wykonane u chorych, skarżących się na osłabienie, męczliwość, zaburzenia czucia, drętwienie, bóle kończyn oraz podobne dolegliwości, u których lekarz po badaniu przedmiotowym poweźmie podejrzenie uszkodzenia obwodowego układu nerwowego lub chorobę mięśni. W szczególności badania przewodnictwa nerwowego i EMG konieczne są do rozpoznania takich jednostek jak: zespół cieśni nadgarstka, uszkodzenie n. łokciowego w rowku, nerwu strzałkowego w okolicy główki strzałki i inne neuropatie/zespoły tzw. uciskowe. Ponadto EMG/przewodnictwo wykonuje się przy podejrzeniu różnego rodzaju polineuropatii/neuropatii obwodowych, choroby neuronu ruchowego, stwardnienia zanikowego bocznego (SLA), miopatii, zapaleń mięśni, miotonii, dystrofii a także zaburzeń transmisji nerwowo-mięśniowej jak miastenia czy zespół Lamberta-Eatona. EMG przydatne jest także w diagnozowaniu zaburzeń pobudliwości nerwowo-mięśniowej jak np. tężyczka. U pacjentów wymagających podania toksyny botulinowej celem leczenia dystonii lub spastyki, EMG pomaga w nawigacji igły wstrzykującej lek.
Jak wygląda badanie EMG i przewodnictwa nerwowego?
Badanie trwa od dziesięciu minut do nawet godziny. Badanie przewodnictwa nerwowego polega na stymulacji określonego nerwu elektrodami powierzchniowymi i odbiorze pobudzenia w innym punkcie tego nerwu, elektrodami zwykle również powierzchniowymi. Elektromiografia polega na wkłuwaniu elektrod igłowych w określone mięśnie. W trakcie elektromiografii Pacjent proszony jest o całkowite rozluźnienie mięśnia, a następnie o jego napięcie z różną siłą. EMG oraz przewodnictwo nerwowe może wiązać się z dyskomfortem lub nawet bólem. Doświadczenie i sztuka lekarza wykonującego pozwalają jednak zminimalizować je w znacznym stopniu i uczynić badanie dobrze tolerowanym. W przypadku określonych wskazań EMG i przewodnictwo mogą być uzupełnione o badanie USG nerwów i mięśni, np. w przypadku podejrzenia guza nerwu lub istnienia patologicznej struktury uciskającej nerw, jak ganglion czy tętniak, lub też konieczność wykluczenia zerwania przyczepu mięśni jako przyczyny niedowładu. Badanie USG nie wiąże się zwykle z dyskomfortem.
Kiedy nie można wykonywać badań przewodnictwa, EMG, USG?
Przeciwwskazaniem jest alergia na stosowany żel. Przeszkodą mogą też okazać się opatrunki, zwłaszcza gipsowe w okolicy nerwów i mięśni, które mają być zbadane. Ponadto nie można używać elektrod igłowych (głównie do EMG) jeśli istnieją ciężkie zaburzenia krzepliwości lub pacjent stosuje silne leki przeciwkrzepliwe. W przypadku występowania powyższych zaburzeń lub przyjmowania leków prosimy o wcześniejsze powiadomienie nas o tym fakcie. Zwykle po odpowiednim, wcześniejszym przygotowaniu (odstawienie na krótki czas leków przeciwkrzepliwych, oznaczenie parametrów krzepliwości), możliwe jest bezpieczne wykonanie naszych badań u niemal każdego chorego.
Jak przygotować się do badań?
Poza chorymi, o których wspomniano wyżej, inne osoby nie muszą przegotowywać się specjalnie do badania. Lepiej jest nie być na czczo, z uwagi na możliwy, długi czas badania. Nie należy przed badaniem nakładać kremów ani maści na skórę. W miarę możliwości należy także usunąć plastry i opatrunki (Jeśli jest to zaakceptowane przez lekarza kierującego).